Dúos poems n'occitán-aranés

Quand fu l'oncai mensu de novemne n'un d'ols miens viages per ela Val d'Arán una dáls cossas que fé fo tornar á plecar á ela clesia de Sant Micêl (glèsia de Sant Miqueu) de Vielha, me jetó d'aige des un principie ela sue senzilheça et ela sue sobrietat, mentre prisava plus fotos de l'entránh cadí nel compte du arredre d'eu avieva un plater cêuna colhectánea de libres editats per ela Parrocîa de Vielha, me compré dúos, previe depósit dele presçie damos, un d'ols libres est sús ela missa n'aranés e l'altre (esquelh qu'heo acu ensom) duj per títol "Amás líric de'ra Val d'Arán" -cançús è puesíes-, cum díç le sui títol le libre tracta de poems, depus de legir uns quants vos vue á posar un parelh delis triats á l'açart. Muso que's posca inteligir ben alé nu ge faça aigár pessant. Le prim ge titola "Era cançún de'ra güelhèra", par un romûncparlant est defácile devinar que güelhera est gregera, per tant le títol d'aquest poem est "Ela cânçon dál gregera".

"ERA CANÇÚN DE'RA GÜELHÈRA"
(lítera de D. Juan Benosa)


A'ra mia güelhèra
ûa cançún li vui cantà
en ta que'n sapie de penes
que'n volen acabà.
È nu'n sigues ingrata,
è dime sí ó nu:
Ûn pûnet vulia ju
è nu, è nu, è nu.


Oh que xarmanta n'ères
quan n'hadíes ûn noc,
è ju que't cuntemplaua
at darrè d'ûn arroc.
Qui se'n turnesse abelha
en ta anà de flú en flú:
ûn pûnet vulia ju
è nu, è nu, è nu.


Brémbate'n quan suliem
nostes güelhes mesclà,
è a't matín quan anauem
ta anales pasturà.
Et día d'ûn uratge
sauvèc et ton pastú:
Ûn pûnet vulia ju
è nu, è nu, è nu.


Brémbate'n d'aquet día
que't lup hi arribèc,
sautèc at miei de's güelhes
è les t'esbarriquèc.
È d'aquet gran sauvatge
librèc et ton pastú:
Ûn pûnet vulia ju
è nu, è nu, è nu.


Prumetís aquet día
fineses per demès;
passat et prilh, pastura
en ju nu has pensat mès.
Hèts buní vulería,
mentides ja n'hi ha pru:
Ûn pûnet vulia ju
è nu, è nu, è nu.


Auderets de muntanha
de cant meludiús,
vus dò era despedida,
tut anegat en plús.
Adiu, güelhèra mía,
que'm morí de dulú:
Ûn pûnet vulia ju
è nu, è nu, è nu.

"HIMNE A'RA S.M. ALFONSU XIII"

Salût, Rei d'Espanha,
es hilhs de'ra muntanha
salûdam vosta gloria
mès bèra qu'et sulei;
cantem, aranesi,
qu'ei gran nosta historia.
Visque Espanha è Alfonsu noste Rei!


Sentint es campanes,
ja baxen de's cabanes,
cuntemplant vosta gloria,
alègres es pastús.
De'th Rei qu'en'a guerra
mès gran de'ra historia.
Calmèc tantes lèrmes è dulús.


En vosta Curuna
dam perles de't Garuna
brilhe humil è pulida,
Senhú, 'ra Val d'Arán;
Es pobles ahún duça
flurís nosta vida,
espanhols tustem, tustem serán.


Es arrius è grandeses
de's terres araneses
que a ûn poble gran dan vida,
guardats, Rei bundadús;
que venguen es Reines,
de alfumbra pulida
nosti cors harán, è es nostes flús.